PODSUMOWANIE SIERPNIA 201808.09.2018Kapitalny miesiąc! Definitywnie wygrywa to, że
miałem 2 sesje z psychologiem, z których bardzo dużo wyniosłem. Kolejny sukces to konferencja
Efekt Toastmasters jak i
impreza integracyjna z mojej firmy, a zaraz potem
złożenie wypowiedzenia, aby w październiku móc rozpocząć wymarzoną pracę Scrum Mastera
. Zapraszam na podróż po moim sierpniu (a w związku z tym, że będę analizował swoje sesje z psychologiem, to będzie klimat "starego Smilera"
)!
DNCE - Cake By The Ocean
SPIS TREŚCI:CELE/PROJEKTY- Do końca 2018 przeprowadzić 4 wykłady z serii 3ssential Skills
- Do końca 2018 odłożyć łącznie 7.000zł
- Do końca 2018 zaliczyć 10 sesji psychoterapii
RDZEŃ- 4 Elementy
- Role Społeczne
- Materialność
- (Wszech)Świat
- Bóg
INNEPODSUMOWANIE
***
CELE/PROJEKTY1. DO KOŃCA 2018 PRZEPROWADZIĆ 4 WYKŁADY Z SERII 3SSENTIALSKILLS 
2. DO KOŃCA 2018 ODŁOŻYĆ ŁĄCZNIE 7.000zł
3. DO KOŃCA 2018 ZALICZYĆ 10 SESJI PSYCHOTERAPIIsesja #1 sesja #2 sesja #3 sesja #4
sesja #5
sesja #6
sesja #7
sesja #8
sesja #9
sesja #10
Druga sesja u psychologa (20.08.2018)Wreszcie udało mi się umówić i pójść na drugą sesję. W jej trakcie na początku poruszyłem taki wątek jak
moja waga i moje postrzeganie siebie. Po przepracowaniu tematu p. Ewa pomogła mi zrozumieć, że piękno zależy od kształtowanych aktualnie wzorców. To jest zabawne, bo sam przecież "biegam i głoszę", że
system nas próbuje zgnoić itd. Nawet w swoim dzienniku chinsky niedawno cytował fragment, który napisałem parę lat temu o "Panie z Bilborda" (metafora systemu), który można poczytać tutaj (a który dzięki niemu sobie przypomniałem - dziękoowa i pijona
):
http://zyjwiecej.pl/index.php?topic=103.msg4564#msg4564Jak widać - czasami
samemu można się zgubić i potrzeba kogoś, kto nam przypomni siebie. Udało mi się sformułować takie zdanie, że finalnie "sam dla siebie powinienem być punktem odniesienia". Po kilku tygodniach od tej sesji stwierdzam, że nigdy nie uda mi się być super-kulturystą. Po prostu nie mam takiej budowy ciała. Są jednak pewne ramy, które mam i
w tych ramach jeszcze mogę wiele zdziałać.
Konsekwencją tej sesji jest to, że... zacząłem rozmawiać z własnym Brzuszkiem
. Dokładnie tak - spersonifikowałem se bebech
. Bazowo ma on taką słodką buzię i mimikę tak na załączonym obrazku
No czyż nie jest słodziakiem
? Bardzo się polubiliśmy i brzmi to kuriozalnie, ale pozwoliło mi to na zmianę nastawienia względem mojego Brzuszka
. Taką mniej więcej ma mimikę, o:
i tą mimiką oraz zachowaniem przypomina troszkę Serce z serii "Heart and Brain" komiksów "The Akward Yeti" (
http://theawkwardyeti.com/ ). Różnice są takie, że Brzuszek nie mówi, a komunikuje się ze mną za pomocą wyrazów twarzy i jest dużo większym słodziakiem, ale "osobowością" przypomina trochę Serce
Na razie jestem na etapie, że jak coś już zjem, to on mi się pokazuje w wyobraźni i albo się cieszy albo się krzywi
. Ktoś by powiedział, że jestem dzieciuchem, ale HEJ!
Jestem 
! Na mnie takie coś działa, bo jestem dziecinny
Zacząłem też w konsekwencji oddzielać Brzuszek od języka. Niekoniecznie to, co chce język jest dobre dla Brzuszka
. Język jest kapryśny
. Zacząłem te narządy wewnątrz swojej głowy networkingować i od razu odpalił mi się słynny cytat:
I am Jack's belly.
Pani psycholog później zaczęła o tym mówić jako o dialogu dziecka z dorosłym i to też do mnie dociera, ale rozmowa z Brzuszkiem jest póki co na dużo bardziej pełnym wypasie i dużo bardziej do mnie przemawia
Kolejna sprawa - pojawiła się sugestia od strony psycholożki, żebym Brzuszek dobrze traktował na co odpowiedziałem:
- Lepiej nie, bo jeszcze urośnie.
- A widzi Pan, może niekoniecznie.
I ma rację. Przez całe życie walczyłem ze sobą i brzuchem, a efekt jest tego taki, że tylko przytyłem. Teraz nie chcę walczyć ze sobą, ale
o siebie. Chcę siebie zaakceptować, pokochać. Mimo wszystko
jest strach. Uczucie, które trochę blokuje na zasadzie "a co jeśli będę dawał komplementy Brzuszkowi, a on urośnie?". Jest to nielogiczne i irracjonalne (m.in. z biologicznego punktu widzenia), ale
umysł swoje, a serce swoje. Mimo wszystko (s)próbuję.
Są problemy i zaczynam je dostrzegać.
Rozmawialiśmy również o moim braku poczucia bezpieczeństwa oraz o tym, że moje schematy działania są tym, co sprawia, że mam to pod kontrolą. Jak zacząłem jej mówić o stylu mojego działania, to prawie się za głowę złapała. Jest to dla mnie dziwne, bo tok myślenia mam np. taki:
- jak po pracy jestem zmęczony, to w 2h zrobię coś, co następnego dnia rano zrobię w 1h,
- więc się nauczyłem mówić "pierdolę, odpoczywam, wstanę rano i zrobię",
- wstaję rano i robię to w 1h, więc docelowo "oszczędzam" 1h i dużo siły.
Takich kalkulacji miałem jeszcze kilka. Opowiadałem jej o estymacji moich zadań według metodologii Scrum oraz poszukiwaniu balansu i zwróciła uwagę, że dużo się u mnie kręci wokół efektywności, ale ogólnie była przerażona
. Lata rozwojów osobistych sprały mi mózg
. Mimo wszystko konsekwencja była taka, że pozwoliła mi na to wszystko spojrzeć krytycznie. W taki sposób, że
to nie jest jedyne możliwe rozwiązanie i sposób w jaki można prowadzić swoje życie. Ja też dostrzegłem, że to już są rzesze ludzi uczone, żeby być efektywnymi, niczym w korpo. Proste pytanie zbiło mnie z tropu: "
A w ogóle dlaczego tak należy myśleć?". Czy ta mentalność jest dobra? Nie wiem. My ludzie personalnie widzimy w tym profity, ale mam wrażenie, że jako ludzkość zaczynamy ogólnie mocno przeginać.
Gdzie jest balans? Gdzie jest równowaga?Do tej pory uważałem tę ramę za jedyną słuszną, teraz zaczynam dostrzegać, że mogą być inne.
Mówiłem o swoich pasjach i o tym, że osiąganie tych wszystkich celów, o których wpisminałem, oraz ta cała efektywność daje mi
ogromną satysfakcję i że chcę to robić. Miałem też wtedy wrażenie, że psycholog specjalnie neguje to, o czym mówię, żeby mnie trochę sprawdzić, "ukłuć to tu to tam", żeby zdobyć o mnie więcej informacji i sprawdzić czy faktycznie jest to dla mnie takie ważne jak mówię, że jest.
Pani psycholog widzi, że mam plan na wszystko. Wychodzę myślami na lata do przodu. Z drugiej strony -
czuję, że jest to dla mnie dobre, że to część mnie jako człowieka... a z trzeciej strony zaczyna mnie kusić, żeby się ze sobą zacząć bawić na zasadzie szukania takich wyzwań, żeby nic nie planować, być spontanicznym.
Na tej sesji wyszło też moje
poczucie winy (co ciekawe - mój kumpel z pracy kiedyś powiedział, że "jestem jednym, wielkim chodzącym Przepraszam"
). Opowiedziałem jej, że sobie ciuchów kupiłem za 300zł i że
źle się z tym czułem. Zacząłem snuć swoją opowieść o biednych dzieciach w Afryce i że mimo wszystko jest mi to potrzebne, bo jak będę dobrze wyglądał, to ludzie chętniej będą robili ze mną interesy w przyszłości, zyskam więcej pieniędzy i lepiej pomogę światu.
- Ale sobie Pan historię dorobił. - przerwała psycholog. Ja z niedowierzaniem patrzę na nią i pytam ze zdziwieniem:
- Jaką historię?
- No żeby usprawiedliwić swoje poczucie winy.
I trafiła w punkt. Czułem się winny tego, że o siebie zadbałem.
To jest najbardziej wartościowa kwestia z tej sesji - dotknęła poczucia winy. Tutaj są dwa aspekty do przepracowania:
- dlaczego w ogóle pojawia się u mnie poczucie winy, gdy robię coś dobrego dla siebie?
- co się ze mną dzieje, gdy już to poczucie winy się pojawia (jak widać wyżej - dorabiam historyjki
.
Pierwsza kwestia strasznie mnie irytowała, bo nie potrafiłem znaleźć
logicznego argumentu na pytanie "dlaczego czujesz się winny tego, że kupiłeś sobie ciuchy?"... i nie znalazłem. Dopiero później zacząłem grzebać, bo mnie to gryzło i znalazłem wytłumaczenie -
ojciec. Traktował mnie i naszą rodzinę jak niewolników, żyłem w wiecznym stresie. Dzieci alkoholików tak mają - jak zostają pobite, to czują ulgę, bo wiedzą, że teraz przez parę dni będą miały spokój (do następnej libacji). Najgorszy jest stres, gdy czują, że zbliża się bicie, ale nie wiedzą kiedy ono nastąpi - to uczucie niepewności połączone ze strachem jest bardzo niszczące. I ja tak miałem w domu z tą różnicą, że ojciec nie pił i był nieprzewidywalny cały czas. Efekt? Nauczyłem się bać. A przecież niewolnik ma się bać. Poddany nie może się czuć dobrze, na wszystko trzeba zasłużyć. I tak do zajebania. Z mamą też o tym pogadałem i ma tak samo.
Ja pierdolę, tragedia. Jak sobie to uświadomiłem, to zaczęło to odpuszczać i w konsekwencji ta druga kwestia (co się ze mną dzieje po tym jak poczucie winy się pojawi) też zaczęła trochę mięknąć.
Czuję, że naprawdę zacząłem nad sobą pracować.
Ta
obserwacja na temat poczucia winy to był najlepszy wniosek z tej sesji. Dosłownie jakbym dostał obuchem w ryj.
Jest bosko
PS
Jako pracę domową miałem poczytać o osobowości anankastycznej (osobowość obsesyjno-kompulsyjna) -
https://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5%9B%C4%87_anankastyczna Trzecia sesja u psychologa (31.08.2018)Tutaj zacząłem rozmowę od podsumowania wniosków z poprzedniej sesji i o tym ile procent osobowości anankastycznej jest we mnie (mniej więcej 20-30% maks).
Zahaczyłem o sporty ekstremalne i mówiłem psycholożce o swojej
ogromnej potrzebie wychodzenia poza swoje granice, o tym, że postęp dokonuje się dzięki szaleńcom (George Bernard Shaw) itd. Pani Ewa akurat nie zgodziła się ze mną, bo uważa, że powinniśmy mierzyć się z problemami, które daje nam życia, a nie samemu je wymyślać. Kumam jej postawę, ale też uważam, że to kobieca rzecz czuć się bezpiecznie. Ja wychodzę z założenia, że życie jest po to, aby te granice przekraczać:
Transgresja – w psychologii i filozofii, przekraczanie granic biologii, osobowości, granic społecznych oraz norm społecznych, zwłaszcza moralnych.
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Transgresja_(psychologia)
Mówiłem o tym wszystkim w kontekście tego, że w sierpniu byłem w Poznaniu na
konferencji Toastmasters (o czym za chwilę) i włączył mi się "panikator", bo trzeba było wszystko ogarniać na ostatnią chwilą (choć wiedziałem o tym dużo wcześniej). Okazało się później, że strach ma wielkie oczy, bo więcej było mojego bania się niż faktycznych wyzwań i problemów. Dzięki tej wyprawie do Poznania "przypomniałem sobie" jaka to frajda podróżować i znów mnie zaczęło nosić, żeby polatać po Polsce z plecakiem. Doszedłem również do wniosku, że
pójdę w ekstremum i specjalnie nie będę sobie robił rezerwacji w hostelach/hotelach, żeby nauczyć się sobie radzić i obyć się z tym strachem, aby wreszcie do mnie dotarło, że "wszędzie jest dla Ciebie miejsce, Damian". Znów wraca chęć ogarnięcia tematu survivalu
. Pani Ewa zastanawiała się po co w ogóle miałbym to robić, ale ja i tak wiem swoje
Poruszyłem również tematy o poczuciu winy, o którym pisałem wyżej oraz o rozmowie z brzuszkiem
. Pojawiły się wątki rozmowy dziecka z dorosłym.
Zaczyna do mnie docierać kim jestem. To że jestem ja i jestem jaki jestem
. Idealny nie będę, mam ograniczenia, ale ważne, aby
działać w tych ramach i wycisnąć z nich ile się da (a w zasadzie - wycisnąć tyle, by było wystarczająco dobrze)... a to, że nie będę nigdy taki "ą" i "ę" jaki chce świat, to trudno. Jebać
Psycholog podpowiedziała mi, że poczucie winny powinniśmy zamienić na odpowiedzialność, ale ten temat nadal w sobie mielę, choć wydaje się on bardzo sensowny. W ogóle mogę powiedzieć, że dzięki tej drugiej sesji to poczucie winy zaczęło powoli znikać, choć pojawiło się kilka dodatkowych wątków.
Po trzeciej sesji stwierdzam, że
chodzenie do psychologa jest cholernie potrzebne m.in. z tego względu, że uświadamiamy sobie wiele procesów, które dzieją się w nas każdego dnia, a na które normalnie nie zwracamy uwagi.
Ma to ogromne znaczenie dla naszego życia.
Z tego względu uważam, że
pisanie dziennika "Dajary of Smiler" miało dla mnie kolosalne znaczenie. Pozwoliło mi bowiem na dialog z samym sobą. Dzięki temu uświadomiłem sobie BARDZO wiele i dzięki temu, że są we mnie pewne uświadomione procesy, lepiej rozumiem innych ludzi. Jak mi ktoś mówi:
- Daj mi czas, muszę to wszystko w sobie przemielić.
to doskonale ich rozumiem, bo sam wielokrotnie przechodziłem przez takie procesy. Dzięki temu jestem bardzo "miękki" i delikatny w relacjach, a to przekłada się na to, że ludzie czują się wokół mnie bezpiecznie. To dla mnie wiele znaczy.
Muszę mocniej promować ideę dzienników osobistych. Na bank o tym będzie w kolejnym wykładzie
Ennja - Let Go
***
RDZEŃ4 ELEMENTY(Duch, Umysł, Serce, Ciało)Sierpień zaczął się dla mnie wyśmienicie - coolie zaprosił mnie i Cao do siebie na działkę
!
Działeczka idealna na chill, więc zrobiliśmy zakupki na śniadanko i griil, a potem... caaały dzień się opierdalaliśmy
! Hitem było to, że coolie znalazł basen dla dzieci, który po napompowaniu i napełnieniu wodą pełnił idealnie rolę chłodziarki dla naszych ciał i piw
. Wszyscy posiedzieliśmy w wodzie i zgrzaliśmy się na słońcu, za co też zapłaciliśmy srogą cenę (bo przecież po co nam filtry, c'nie?). Przewinęła się też zjeżdżalnia, po której mogliśmy się ślizgać, ale i tak
hitem był basen... no i mięso
Nie lubię siebie oglądać na fotkach, ale tutaj fotki strzelał Cao i złapał mnie, gdy przynajmniej się uśmiecham po ludzku (dzięki Bartku!)
Również miałem super dzień z Długim. Obskoczyliśmy saunę na Fali, później zjedliśmy burgera w Gastromachinie, aby znów saunować w Destresso i dzień zakończyć na piwerku z jedzonkiem. Długi zrobił zajebistą potrawę (chyba carbonara, nie pamiętam, nie znam się
). Pyszne było
ROLE SPOŁECZNE(Lider, Intelektualista, Sportowiec, Uwodziciel, Ogniwo Rodziny, Przyjaciel)W Toastmasters kolejny raz prowadziłem spotkanie, albowiem zostałem wylosowany do pełnienia tej funkcji (tego dnia wszystkie nasze role na spotkanie losowaliśmy z koszyka). Oprócz tego w sierpniu zrobiłem swoją kolejną mowę pt. "Okna". Oto niektóre ewaluacje z tej prezentacji:
Co Ci się podobało?
Lapidarna puenta
Ciekawy przykład
Co mógłbym poprawić?
Pokazywanie (ilustrowanie) rękoma jest zazwyczaj banalne (np. stół, klicki - "narysowanie" ręką"
Co Ci się podobało?
+ wykonywanie i umiejętne przedstawienie przebiegu i wyniku badania
+ wplecienie Twojej własnej (choć właściwie koleżanki) historii, aby uczynić mowę bardziej osobistą
+ praca głosem - dobra modulacja, głośność
Co mógłbym poprawić?
- czasem gesty były zbyt dosłowne, przez co nie zawsze potrzebne
Co Ci się podobało?
Mowa ciała, pozycja na scenie
Co mógłbym poprawić?
Płynność przy spójnikach, między innymi "i"
Co Ci się podobało?
konkretny przykład, problem i jego rozwiązanie, mowa ciała, kontakt z widzem
Co mógłbym poprawić?
urozmaicić słownictwo
Co Ci się podobało?
Mowa była wspaniała, znakomicie przemyślana - pod uwagę daję Ci zastanowić się czy byłbyś w stanie powiedzieć coś dynamicznie, ale innym stylem - brzmisz jak komentator sportowy
Co Ci się podobało?
Temat z zakresu relacji międzyludzkich. Bardzo ciekawe przedstawienie na pozór oczywistych spraw
Co mógłbym poprawić?
Dla mnie wszystko ok
Co Ci się podobało?
Wreszcie wolniej mówisz
Ładna gestykulacja i ciekawie opowiedziane
Poprawny przykład
Co mógłbym poprawić?
Uważaj na zmiany nastroju
Co Ci się podobało?
Umiejętne zastosowanie gestów adekwatnie do treści. Podobało mi się proste, przykuwające rozpoczęcie oraz świetny pomysł na zakończenie, które zamykało przedstawione przez Ciebie treści
Co mógłbym poprawić?
Korzystać z całej sceny, miałam wrażenie, że lewa strona (twoja lewa) była bardziej "wyeksponowana" niż prawa
Zacząłem również dużo chętniej brać ewaluacje (omawianie wystąpień innych osób), albowiem zauważyłem, że tutaj można się naprawdę wiele nauczyć.
***
Hitem była jednak ogólnopolska konferencja Toasmasters -
Efekt Toastmasters. W tym roku odbywała się w dniach 24-26.08.2018 w Poznaniu ("Poznańmy się"). Moja koleżanka z klubu, Ilona (czarna sukienka na fotce poniżej), brała udział w konkursie ewaluacji i choć nie dało się jej nic wygrać, cały wypad był dla nas bardzo wartościowy. Dlaczego? Bo Ilona dostała od nas masę wsparcia i powiem szczerze, że pierwszy raz doświadczyłem czegoś takiego na żywo. Kibicowanie pełną gębą. Naprawdę świetnie się bawiłem oglądając filmiki jakie ludzie wrzucali na naszą grupę na FB. Wypas!!!
Nie mniej ważna jest dla mnie wartość merytoryczna tego spotkania, którą oceniam na dobrą. Dupy mi nie urwało, ale faktycznie
wróciłem z Poznania wzbogacony o wiele nowych doświadczeń i wiedzę. Najbardziej podobało mi się występowanie na konferencji w roli widza, bo mogłem poczuć się jak inni się czują, gdy ja prowadzę wykłady - to
bardzo(!) mi pomogło. Widzieć innych ludzi, którzy robią kapitalne(!) wystąpienia było naprawdę super. Najbardziej podobały mi się dwie prezentacje:
- Adam Pioch - kapitalne(!) wystąpienie o storytellingu
- Paweł Musiałowski - świetne(!) wystąpienie o tym jak współpracować z pokoleniem Y
Obie prezentacje zrobiły na mnie bardzo duże wrażenie ze względu na wartości merytoryczne oraz sposób w jaki zostały przeprowadzone. Mam jeszcze przed sobą wiele pracy, ale widzę jej sens i widzę dokąd to wszystko może zmierzać
!
***
Dnia 13.08.2018 (poniedziałek) złożyłem w pracy wypowiedzenie. Wcześniej, w weekend, była integracja mojej firmy, ale nie odzywałem się o tym, że odchodzę właśnie po to, żeby nie zabijać klimatu imprezy - po prostu
zależało mi na tym, aby wspólnie pobawić się z ekipą świetnych osób, z którymi pracuję, a uwierzcie mi -
ludzie są tu kapitalni.
No cóż. Coś się kończy
, coś się zaczyna
Rano najpierw poinformowałem o tym zespół i muszę Wam powiedzieć, że
bardzo się tym stresowałem. Przykro mi później było i w sumie nadal jest
. Proces KYC jest kompletnie nie dla mnie - wymaga analizy, a ja jestem bardziej kreatywny niż analityczny. Lubię tworzyć i w takim kierunku właśnie będę szedł, bo do pracy Scrum Mastera, szkoleniowca, czy team buildera podchodzę w sposób twórczy.
Od momentu złożenia wypowiedzenia tylko chodzę i myślę o nowej robocie. W domu przed snem wszystko sobie wyobrażam, planuję, szykuję szkolenia itd.
. Oczywiście rzeczywistość mnie zweryfikuje, ale już teraz uzbrajam się w potrzebną mi wiedzę i doświadczenia czytając, rozmawiając z praktykami i edukując się
***
W sierpniu udało mi się skończyć czytać 2 książki:
Michał Szafrański
Zaufanie, czyli waluta przyszłości
BAAARDZO dobra książka. Przerwałem czytanie "Finansowego Ninjy", bo
ta pozycja tak bardzo mnie wciągnęła. Wydanie świetne, a treść jeszcze lepsza. Bezpardonowa, do bólu szczera, konkretna i biznesowa. Świetna robota, Michał!!!
***
Jeff Sutherland
Scrum, czyli jak robić dwa razy więcej, dwa razy szybciej
Mocna i solidna literatura. Absolutny "must read" dla każdego, kto chce się zajmować Scrumem i metodykami zwinnymi. Książka napisana w sposób łatwy i prosty w zrozumieniu. W moim przekonaniu nie daje pełnego obrazu tego czym jest Scrum, ale bardzo pogłębia wiedzę na ten temat, a dla nowych osób w temacie jest zdecydowanie tą książką, którą należy przeczytać, żeby
zbudować solidne fundamenty.
***
Dnia
15.08.2018 moja mama miała imieniny i zrobiła mini-imprezkę
***
Kolejnym hitem sierpnia była
integracja u mnie w pracy, o której pisałem wyżej (11-12.08.2018). Łapcie kilka fotek z naszego ośrodka, bo fotki z imprezy są tylko do wglądu własnego
***
Zdażyło mi się również skoczyć do kina na "Teen Titans" z cooliem. Powiem szczerze, że byłem
sceptycznie nastawiony do tej bajki dla dzieci, ale finalnie okazała się ona
zabójczo śmieszna (do dzisiaj mam w głowie to jak mówili słowo "Slade"
). Polecam wszystkim, bo zabawa przednia (zwłaszcza, jeśli jesteście dziecinni jak ja
).
***
Pod koniec sierpnia, bo 28.08.2018, skoczyłem również z kumplami na trening
SAT (Social Arena Training), czyli na trening na arenie socjalnej (lub jak kto woli w wersji bardziej biednej - misje socjalne). Nazwę i całą metodykę wymyśliłem parę ładnych lat temu i bardzo mi to wszystko siedzi, a i chłopakom się spodobało. Trening odbył się na terenie Manufaktury (centrum handlowo-rozrywkowe w Łodzi) i
trwał ponad 1,5h! O wiele za długo, ale to był pierwszy raz kiedy miałem w pełni szansę ćwiczyć kogoś, a nie tylko siebie. Dla mnie wypas! Pomaga mi to sprawiać, że dopracowuję metodologię takich treningów, a to na bank przełoży się na ich efektywność (poza tym zacząłem myśleć, aby w przyszłości to skomercjalizować
).
MATERIALNOŚĆW połowie sierpnia poszedłem na zakupy i
nakupiłem sobie ciuchów za około 350zł. Jako, że osiągnąłem swój cel finansowy (odłożyć 7.000zł), to nie musiałem już odkładać 300zł jak co miesiąc. To też spowodowało moje poczucie winy, o którym pisałem przy okazji sesji u psychologa.
Mimo wszystko
cholernie dobrze się poczułem. Wcześniej wyrzuciłem ze swojego domu wszystkie stare graty i część poszła do piwnicy w domu, a część na działkę do siostry.
Od razu pojawiło się miejsce na powiew świeżej energii . Muszę jak najszybciej pozbyć się reszty ciuchów, które mi zalegają po wielkich porządkach, które zrobiłem w tym roku
Miesąc zakończyłem ze stanem konta
-44,77zł. Kolejny raz na "minusie" lol
Ah! No i najważniejsze! Jako, że odchodzę z pracy, to w ramach punktów, które miałem na swoim koncie Benefit nakupiłem sobie biletów do kina i książek jak dzikus. Kocham książki
(WSZECH)ŚWIATPoznań był moją przygodą i
bardzo mi się to spodobało. Doszedłem do wniosku, że jak już zacznę lepiej zarabiać to
raz w miesiącu chciałbym pojechać do innego miasta, żeby je pozwiedzać. Zrobię sobie z tego jakiś projekt
. Kręci mnie na to, żeby podczas jesieni popykać sobie fajeczkę w pięknym parku w pięknym mieście w Polsce, a potem poczytać tam książkę. Wypić kawkę. Taaak, to lubię
BÓGNo jakby to powiedzieć... Bóg zesłał mi panią psycholog i chwała mu za to
! Jestem teraz mocno skoncentrowany na poukładaniu sobie wszystkiego w głowie. Na całą resztę przyjdzie czas.
***
INNEW sierpniu udało mi się przeprowadzić kolejne 2 sprinty i wnioski są takie:
Po pierwsze: myślałem, że rozjebię system, a uzyskałem tylko 19pkt z estymacji
. Za dużo nie zdziałam, jeśli nie wiem jakie są moje możliwości... punkty estymacji muszą być. Punkty estymacji zostają.
Po drugie: muszę wyliczyć absolutnie wszystko, co w danym sprincie będę robił:
- to, co występuje u mnie w kalendarzu zawsze (np. praca, treningi),
- to, co jest "ruchome" (np. wydarzenia),
a nie jak do tej pory - tylko "ruchome". Dzięki temu lepiej poznam siebie i swoje możliwości. Trzeba do sprintu wrzucać WSZYSTKIE itemy (nawet te twarde, wpisane z datą), bo tylko tak jesteśmy w stanie zweryfikować faktyczne moce przerobowe
. Efektem tego będzie świadomość tego ile jestem w stanie średnio na siebie dźwignąć z uwzględnieniem luzu i odpoczynku oraz jakie jest moje minimum i maksimum. Obecnie trochę "jadę po bandzie", więc raczej sprawdzam, gdzie jest moja górna granica, ale resztę jeszcze będę miał szansę poznać
. Wszystko na spokojnie. Wyjdzie w praniu
***
PS
Na drzwiach w kuchni w korpo ktoś dał takie ogłoszenie i musiałem tam dołożyć swoje 3 grosze
. Taki ze mnie śmieszek poza kontrolo
***
PODSUMOWANIETo był naprawdę dobry miesiąc. Pełen. Dużo się działo, dużo dojrzewałem, dużo myślałem. Jestem z siebie bardzo zadowolony
Tom Odell - Another Love (Zwette Edit)
AMEN!
